Op zoek naar een huisstijl raad ik je aan inspiratie op te doen bij de kunst. Daarom is er in mijn blog ook regelmatig aandacht voor een kunstenaar of een kunststijl. Deze blog gaat over Roy Lichtenstein, een belangrijk kunstenaar in de Pop Art kunststijl welke in de jaren ’60 van de vorige eeuw ontstond. Zijn kunstwerken van reclame- en stripverhaalafbeeldingen zijn wereldberoemd en staan als je ze eenmaal gezien hebt voor altijd in je geheugen gegrift!
Kenmerkend van Roy Lichtenstein zijn de figuratieve kunstwerken gemaakt met grote vlakken en rasters door middel van grote stippen. Omstreeks 1870 ontwikkelde Benjamin Henry Day Jr. een druktechniek die gebruik maakt van kleine gekleurde stippen om een illusie van kleur en schaduw te creëren en de ogen voor de gek te houden. Deze techniek wordt bij full colour druk nog steeds toegepast. Daar wordt door middel van drie kleuren en zwart een illusie van een volledig kleurenbeeld gecreëerd. Deze techniek werd ook op een simpelere manier gebruikt bij stripboeken en cartoons, waarmee een suggestie van diepte werd gecreëerd en schaduwpartijen werden weergegeven.
Roy Lichtenstein experimenteerde met kubisme, expressionisme en abstractisme. In de jaren 1950 verfijnde hij de techniek van de stippen, niet voor stripboeken, maar voor de Amerikaanse pop art kunst. Onder deze kunststroming onderscheidt Lichtenstein zich omdat hij de Ben Day rastermethode gebruikt. Een soort van 'stripboek parodie'. Opvallend hieraan is dat de door hem gebruikte methode voor gevoelens en emoties uit te drukken versterkend werkt. Je kan er niet aan ontkomen!
Het moet natuurlijk beginnen met inspiratie. Lichtenstein keek naar de wereld van stripboeken en karakters. Het motief is bij Lichtenstein vaak 'dame in nood'. Het onderwerp moet iets zijn uit het dagelijks leven, iets dat de toeschouwer met zijn eigen ervaringen verbindt. Het begint met een verhaallijn, net zoals in een stripverhaal. In het kunstwerk moet die verhaallijn worden overgebracht.
Lichtenstein maakte kunstwerken niet door een exacte kopie van de inspiratie te creëren. Hij probeerde juist dat gevoel vele malen te vergroten en gebruikte de rasterpunten om het effect van diepte en intensiteit over te brengen.
Met onze moderne digitale technieken kunnen rasters misschien niet meer relevant zijn, omdat nu bijna alles mogelijk is met digitale afbeeldingen. Maar juist door het versimpelen van een afbeelding en je te beperken kan je de intensieve beleving van Roy Lichtenstein's stijl weer oproepen. Misschien is dit een aanleiding om simpele vormen en de rasters in afbeeldingen weer eens te gebruiken? Puristen kunnen weer terugkeren naar de tekentafel en uit gestippelde celluloid vormen snijden om deze over gekleurde vlakken te leggen…